سوزاندن یک روند از میان بردن پسماند است که از طریق سوزاند مواد ارگانیک موجود در پسماند انجام می پذیرد. این سیستم و دیگر سیستم های فعال با حرارت بالا به عنوان عملیات حرارتی توصیف می شوند. سوزاندن زباله ها، آن ها را به خاکستر، گاز های دودکش و گرما تبدیل می کند. خاکستر اغلب بوسیله اجزا غیر معدنی بصورت اجزا جامد یا ذرات موجو در گاز های دودکشی شکل می گیرد. این گاز های قبل از خروج از دودکش از آلاینده های خاصی پاک می شوند.
زباله سوزی سود های بسیاری برای سوزاندن برخی از پسماند های خاص مانند زباله های بیمارستانی، و برخی زباله های خطرناک که پاتوژن ها و مواد سمی در دمای بالا از بین خواهند رفت، دارد.
سوزاندن زباله در برخی کشورها مانند ژاپن که معضل کمبود زمین دارند رواج دارد. دانمارک و سوئد پرچم دار تولید و استفاده انرژی حاصل از سوزاندن زباله هستد. آن ها بیش از یک قرن است که از این تکنولوژی استفاده می کنند.
اولین دستگاه زباله سوز در بریتانیا در سال 1874 و در ایالات متحده آمریکا در سال 1885 ساخته شد. دستگاه زباله سوز یک کوره برای سوزاندن زباله است. زباله سوز های مدرن یک فیلتر جهت گاز های خروجی دارند. این دستگاه انواع محتلفی دارد.
از گرمای حاصل از سوزاندن زباله ها می توان برای تولید بخار برای چرخاندن توربین و تولید الکتریسیته استفاده کرد. مقدار معمول تولید انرژی به ازای هر تن زباله شهری، حدود 2.3 مگاوات برق است.
زباله سوزی خروجی هایی مانند خاکستر و گاز دارد. این خروجی ها قبل از رسید به فیلتر خروجی حاوی فلزات سنگین، دیوکسین ها، دی اکسد سولفور و هیدروکلریک اسید هستند و دستگاه ها به فیلتر خروجی مناسب مجهز نباشند، این آلودگی های به اتمسفر وارد خواهند شد.
در ایران نیز از این دستگاه ها به خصوص برای زباله های بیمارستانی استفاده می شود.
Persian 
Arabic 
